Test It! - Klawiatura Q-Pad MK-80.

Witam w nowym cyklu Test It!, gdzię będę oceniał otrzymany do testowania lub używany przeze mnie sprzęt do grania. Od razu zaznaczam, że nie będą to typowe testy jak np. na benchmark.pl, tylko niedługie wypociny dotyczące tego co mnie grzeje i tego co mnie wkurza w danym urządzeniu.

Dzisiaj na warsztat trafiła klawiatura szwedzkiej firmy Q-Pad, założonej w 1992 r. przez, jak sam się określa  na firmowej stronie, hardkorowego gracza Christera Kornbacka.

 MK-80 w wieczorowej scenerii :)

O Q-Padzie nie jest tak głośno jak o innych wielkich graczach z rynku sprzętu dla pro-gamerów, np. Razer czy SteelSeries. Dlatego korzystając z okazji, że ta nieduża firma wchodzi na nasz rynek, postanowiłem dać szansę jednemu z jej produktów.

Jest nim tytułowa klawiatura Q-Pad MK-80, która jest promowana głównie zaimplementowną w niej technologią mechanicznych przełączników, nazywanych Cherry MX Blue (how tasty!). Tak, jest to klawiatura mechaniczna, więc jeśli stanął Wam przed oczami obraz biur sprzed kilkunastu lat i charakterstycznego, głośnego klikania ówczesnych klawiatur, to pamięć Was nie myli :) Dla jednych może być to wadą (np. dla Waszych partnerek, jeśli cenią sobie ciszę i spokój ;)), dla innych zaletą, np. dla mnie, jako, że lubię dźwiękowe potwierdzenie wciśniecia klawisza (and i'm so retro :D).

Klawisze MK-80 z bliska.

Klawiaturka jest spakowana w całkiem spore ale za to estetyczne i wytrzymałe pudełko (grunt, to dobre pierwsze wrażenie).

Pudełko zawierające MK-80.

W środku zawartość troszkę inna, niż zwykle w przypadku klawiatur dla graczy. Nie mamy żadnej płytki z softem, za to znajdziemy paczuszkę z czterema pomarańczowymi przyciskami, które możemy wymienić za inne klawisze, np. WASD (co podpowiada sam producent na okładce instrukcji). Uwagę zwraca też grubaśny przewód MK-80, z którego  wychodzą aż cztery końcówki - dwie USB (właściwie jedna, druga to starusieńka końcówka PS/2 z przejściówką na USB. Miło, że firma pamięta o naprawdę starych kompach) oraz dwa jacki - na mikrofon i słuchawki (klawiatura posiada wejścia, do których możemy podłączyć oba urządzenia). Skoro o wejściach mowa, na grzbiecie Q-Pada znajdziemy jeszcze dwa porty USB.

Zawartość pudełka.

Klawiatura robi bardzo dobre wrażenie solidnego wykonania z wysokiej jakości materiałów, jest ciężka (dla mnie na plus, czuć, że nie sam plastik), stabilnie trzyma się na moim śliskim biurku. Kolejnym plusem jest fakt, że każdy klawisz jest podświetlony z osobna, co daje dużo lepszy efekt, niż podświetlenie tylko z kilku miejsc (jak w niektórych konkurencyjnych klawiaturach). Największą jednak zaletą według mnie jest jej matowe wykończenie. Nie ma ani jednego miejsca, które (co teraz jest niestety dziwnie modne) wykończone byloby efektem ślicznie nazwanym przez szpeców od marketingu Piano Black. Pomijając kwestie estetyczne, matowe wykończenie nie zbiera odcisków palców czy kurzu, jest bardzo przyjemne w dotyku i łatwiejsze w konserwacji oraz utrzymaniu w porządku.

Q-Padowe porty USB i Jack.

W kwestii wad na tą chwilę nie mam za dużo do napisania, klawiaturę użytkuję krótko, więc nie zdążyło się nic popsuć (i oby tak zostało, ale sądząc po jakości wykonania, tak właśnie będzie), jedyne do czego mogę się przyczepić, to fakt, że po ponownym uruchomieniu komputera podświetlenie klawiatury samo się  nie włącza, trzeba to robić ręcznie. W rozmowie z producentem dowiedziałem się jednak, że to efekt zamierzony, więc po raz kolejny - dla jednych może być to wada (jak dla leniwego mnie), a dla innych nie.

Kończąc mój pierwszy test, mogę z czystym sercem polecić Q-Pada MK-80. Ograłem kilka gier na niej, napisałem się jeszcze więcej i jestem naprawdę zadowolony z dania szansy tej marce. W przyszłości spodziewajcie się testu myszki tejże firmy (model jeszcze nie ustalony).

Zainteresowanych informacjami o opisanym tu sprzęcie lub jego zakupem odsyłam na stronę dystrybutora Q-Pada w Polsce - firmy Alstor Sp. J. http://www.alstor.pl/produkty/multimedia/sprzet-dla-graczy/qpad/